Verlaten van hartje Afrika
Door: Rob en Joke
Blijf op de hoogte en volg rob en joke
01 Augustus 2016 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Ons vorige blog eindigde vlak voor de Victoria Falls. Toen bezochten we Hwange NP, waar we een aardig staaltje werkgeverschap beleefden. Niks geen 36 urige werkweek voor de guard, maar 24/7 en dat 6 weken lang in je uppie zonder fatsoenlijke voorzieningen, wachten op enkele campinggasten. Wij waren met een duits stel de eersten sinds 3 weken. Hij schoof aan bij het eten, verzorgde ons kampvuur en praatte honderduit. De baan opzeggen was geen optie, je mag blij zijn dat je wat hebt. Hij doodde zijn tijd met breien, geleerd van een eerdere duitse mevrouw. Wij leerden hem patiencen en lieten een kaartspel achter. Joke nam nog een gebreide muts af. Lekker voor de koude nachten.
De Victoria Falls daarna, was 1 van de hoogtepunten van deze tour. Wat een enorm geweld. Meer mensen denken er zo over, want we zijn niet de enigen. Dat is wel eens anders geweest op onze tocht. De tegenstelling met overig Zimbabwe is wel erg groot. Via een kort stukje Botswana, lieten we verder lopen omdat we dat 12 jaar geleden al hadden bezocht toen we Thijs opzochten, reden we Namibië in. Nog sterker dan we al hadden bij de Vic Falls en Botswana, merkten we dat we Hartje Afrika aan het verlaten waren. De campings krijgen een steeds meer westers niveau, soms zelfs met voor iedere campingplaats eigen sanitair. Waren wij eerst nog de enkele blanke in een zwarte gemeenschap, nu zijn we veel meer in de witte wereld waar de gekleurde mens vooral personeel is. Dit wordt nog versterkt door de komst van vakantievierende Nederlanders, Duitsers en Belgen. Ook wij krijgen nu meer het gevoel op vakantie te zijn dan met een avontuur.
Dit geldt niet helemaal voor noordwest Namibië. Het is het gebied van de Himba's dat in een extreem droog onherbergzaam gebied nog steeds volgens zijn eigen tradities een nomadenbestaan leidt. We hadden een gids gevonden, zelf een Himba, die ons naar een gemeenschap begeleidde. De vraag die telkens terugkwam richting Joke was hoeveel kinderen heb je. Drie was natuurlijk heel mager: voor je status als vrouw is minstens 7 toch wel het minimum. Uit wat voor wereld wij kwamen viel niet uit te leggen. Tot eind jaren tachtig leefden deze mensen nog in het stenen tijdperk, totaal afgesloten van de buitenwereld.
Vanaf nu gaan we de andere highlights in Namibië doen als echte vakantiegangers. Etosha bezochten we al vorige week, ook prachtig. Het is duidelijk dat het land heel veel te bieden heeft. Over ruim 3 weken hopen we weer in Kaapstad terug te zijn dus we zijn nu echt aan het laatste deel van onze reis begonnen. Of er nog een volgend blog komt durven we niet te zeggen. Iedereen die nog op vakantie is of nog gaat een heel fijne vakantie toegewenst.
De Victoria Falls daarna, was 1 van de hoogtepunten van deze tour. Wat een enorm geweld. Meer mensen denken er zo over, want we zijn niet de enigen. Dat is wel eens anders geweest op onze tocht. De tegenstelling met overig Zimbabwe is wel erg groot. Via een kort stukje Botswana, lieten we verder lopen omdat we dat 12 jaar geleden al hadden bezocht toen we Thijs opzochten, reden we Namibië in. Nog sterker dan we al hadden bij de Vic Falls en Botswana, merkten we dat we Hartje Afrika aan het verlaten waren. De campings krijgen een steeds meer westers niveau, soms zelfs met voor iedere campingplaats eigen sanitair. Waren wij eerst nog de enkele blanke in een zwarte gemeenschap, nu zijn we veel meer in de witte wereld waar de gekleurde mens vooral personeel is. Dit wordt nog versterkt door de komst van vakantievierende Nederlanders, Duitsers en Belgen. Ook wij krijgen nu meer het gevoel op vakantie te zijn dan met een avontuur.
Dit geldt niet helemaal voor noordwest Namibië. Het is het gebied van de Himba's dat in een extreem droog onherbergzaam gebied nog steeds volgens zijn eigen tradities een nomadenbestaan leidt. We hadden een gids gevonden, zelf een Himba, die ons naar een gemeenschap begeleidde. De vraag die telkens terugkwam richting Joke was hoeveel kinderen heb je. Drie was natuurlijk heel mager: voor je status als vrouw is minstens 7 toch wel het minimum. Uit wat voor wereld wij kwamen viel niet uit te leggen. Tot eind jaren tachtig leefden deze mensen nog in het stenen tijdperk, totaal afgesloten van de buitenwereld.
Vanaf nu gaan we de andere highlights in Namibië doen als echte vakantiegangers. Etosha bezochten we al vorige week, ook prachtig. Het is duidelijk dat het land heel veel te bieden heeft. Over ruim 3 weken hopen we weer in Kaapstad terug te zijn dus we zijn nu echt aan het laatste deel van onze reis begonnen. Of er nog een volgend blog komt durven we niet te zeggen. Iedereen die nog op vakantie is of nog gaat een heel fijne vakantie toegewenst.
-
01 Augustus 2016 - 22:17
Anneke:
Hoi Joke en Rob,
Wat een mooie foto's van die gigantische waterval en die zonsondergang.
Beiden zitten nog op mijn netvlies van de laatste keer dat ik er was. Wat is Afrika toch mooi, he!
Ik wens jullie nog een fijn laatste deel van jullie reis en hoop toch nog op een verslag daarvan...
groetjes,
Anneke -
02 Augustus 2016 - 12:30
Paulette En Lei:
Beste Ron en Joke,
Fijn om van jullie te horen, wij dachten al even dat jullie net weer terug in Nederland waren maar dat is dus nog niet het geval. Nu het vakantie is geworden in Europa zullen jullie inderdaad wel merken dat er meer toeristen komen naar de plekken waar jullie nu zijn. Wat zal het raar zijn om straks weer thuis te zijn. Wij zijn net weer terug van twee weken werken in Kenia en na twee weken vinden we het al weer wennen :) Wij wensen jullie nog een leuke tijd en alle goeds voor de laatste fase van jullie avontuur.
Hartelijke groeten van ons.
Paulette en Lei -
03 Augustus 2016 - 12:43
Noor:
Bedankt voor het boeiende reisverslag en veel plezier nog de komende weken! xx Noor -
03 Augustus 2016 - 14:35
Rob En Vera:
Fantastische foto's en weer 'n heerlijk verslag van dit stuk avontuur.
Joke, vergeet die muts niet mee naar huis te nemen voor de koude winternachten hier ;o)
Het zal erg wennen worden, hoe moet dat in dat grote huis, je bent elkaar kwijt....zolang in dat bakkie gewoond en geleefd ....maar wij kijken uit naar jullie ontmoeting en verheugen ons op alle verhalen.
Geniet nog dat laatste staartje van deze unieke reis
Veel liefs en dikke zoen -
04 Augustus 2016 - 09:39
Mam.:
Hallo Rob en Joke.
Het einde van jullie moole avontuur komt nu steeds dichterbij,hè?Geniet deze laatste weken
dus maar volop.Want hier zal het weer echt wennen worden.Ik wens jullie nog heel fijne
weken en kijk al uit naar alle verhalen waar wij dan ook van kunnen meegenieten.
Veel liefs en kusjes van
Mam. -
09 Augustus 2016 - 08:05
Elsje Van Poelgeest:
Hoi hoi
Wat zullen jullie moeten wennen in onze mierenhoop
Nog een hele fijne tijd voordat je zomaar weer bij La Via zit. -
22 Augustus 2016 - 12:11
Gonda:
Leuk om te lezen!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
